รักเลยจัง..ตอนที่ 11

ช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ผมมีนัดกับทีม admin รพ.เลย ซึ่งนัดหมายกันติวเข้มหลักสูตรสำหรับ admin HOSxP เดิมทีเอ๋ใหญ่จะให้ผมไปที่ รพ.เลย แต่ผมขอลองระบบการสนทนาและรีโมทสอนผ่าน Team viewer ดูก่อนถ้าไม่ไหวจะไปสอนที่ รพ.เลย โดยส่วนตัวผมไม่ค่อยอยากเดินทางด้วยครับ เพราะอยู่ที่โรงพยาบาลก็ยังได้ทำงานที่เป็นหน้าที่หลักอยู่ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นงานบริหารต้องควบคุม กำกับ ติดตามทีมงาน ซึ่งมีทั้งงานของกรรมการสารสนเทศ งานศูนย์คอมพิวเตอร์ ศูนย์ประกันสุขภาพ งานเวชระเบียน และงานอื่นๆที่ได้รับมอบหมาย โดยเฉพาะงานข้อมูลที่ต้องติดตามตรวจสอบกันทุกวัน..  ดังนั้นเราจึงใช้ช่วงเวลาบ่ายในการเชื่อมสัญญานภาพและเสียง ซึงดูเหมือนว่าอินเตอร์เนตในช่วงนี้จะเป็นใจครับไม่ค่อยงอแงทำให้การติดต่อสื่อสารไปได้ค่อนข้างดีทีเดียว..

ครั้งนี้ผมเลือกใช้ teamviewerV.7ซึ่งในเวอร์ชั่นนี้มีคุณสมบัติที่สามารถคุยและแชทได้ในตัว และค่อนข้างเอนกประสงค์หลายอย่างครับ รับส่งไฟล์ก็ได้ไม่ต้องใช้หลายโปรแกรม แต่ก็ไม่ลืมที่จะเตรียมแผนสองไว้ก็คือ team talk และ join.me ซึ่งคิดว่ายังคงพึ่งได้  ในการติวเข้มสำหรับทีมแอดมินใจครั้งนี้เท่าที่พูดคุยกันมา 2-3 วันสามารถลงรายละเอียดได้ลึกทีเดียวครับ โดยเฉพาะเรื่องของการตั้งฐานข้อมูลซึ่งเป็นหัวใจของ HOSxP กันทีเดียว จะดีไม่ดี จะรุ่งหรือริ่ง..ก็ขึ้นอยู่กับเนื้องานตรงนี้แหละครับ

ความยากของการตั้งฐานข้อมูลพื้นฐาน HOSxP มันอยู่ที่ว่าทีมที่ดูแลระบบต้องมีความรู้ความเข้าใจในระบบงานของโรงพยาบาลพอสมควรครับ เพราะมันเชื่อมโยงกันหลายเรื่อง เช่น โครงสร้างมาตรฐานข้อมูล ระเบียบค่ารักษาพยาบาล สิทธิด้านหลักประกันสุขภาพ ข้อมูลพื้นฐานของโรงพยาบาล FLOW งานเดิม ฯลฯ.. เรียกว่าได้ถ้าเคยเดินจนทั่วทุกฝ่าย ทุกงาน คงพอจะมองภาพออก ซึ่งโรงพยาบาลชุมชนคงไม่ใช่ประเด็นปัญหาเท่าไหร่นัก แต่สำหรับโรงพยาบาลทั่วไปคงเป็นปัญหาใหญ่พอสมควร ที่สำคัญรายการต่างๆบางส่วนต้องอิงมาตรฐานบางส่วนต้องปรับให้เหมาะสม ตั้งค่าตามใจผู้ใช้ไม่ได้ทั้งหมด เพราะส่วนใหญ๋จะเอาระบบงานและความต้องการเดิมๆ มาใส่ในโปรแกรมใหม่ 

ถ้าใครที่คุ้นเคยกับ HOSxP คงจะพอมองภาพออกนะครับว่า มันมีเทคนิคลูกเล่นต่างๆ ที่มากมาย สามารถช่วยให้การทำงานเป็นเรื่องง่าย แต่ยากตอนที่กำหนดครั้งแรกที่ต้องทุ่มเทแรงกาย แรงใจครับ แต่คนส่วนใหญ่คิดรู้สึกเหมือนการสร้างตึก จ้างช่างมาเทเสา ก่ออิฐ ฉาบปูนให้เข้าทำไป ซึ่งพวกเราไม่เคยรู้กันเลยว่าตึกหลังใหญ่ๆที่มันใช้แรงคน และเครื่องจักรต่างๆกว่าจะมาเป็นตึกหลังโตๆได้ มันยุ่งยากแค่ไหน ถึงเวลาพวกเราก็เข้ามาอาศัยอยู่กันอย่างสบายๆ ติโน้น ตินี่ได้ตามใจชอบ..

กว่าจะขึ้นระบบได้ การเตรียมความพร้อมคงเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานสำหรับทีมแอดมินครับ อารมณ์เหนื่อย ท้อ มึน เบื่อ เกิดๆ ดับๆ อยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าพิจารณาดีๆ จะเห็นว่าแต่ละวันมันมีพัฒนาการที่ก้าวหน้าอยู่นะครับ บางวันอาจจะเป็นคืบ บางวันเป็นศอก บางวันอาจจะได้หลายเมตรก็มี

การที่ทีมโรงพยาบาลเลยจะก้าวข้าม หรือเผชิญกับความท้าทายใหม่ๆเหล่านี้ไปได้ ประสบการณ์จากโปรแกรมเดิมคงช่วยให้ได้เรียนรู้แล้วว่า"เราไม่อาจทำงานด้วยวิธีคิด กระบวนการแบบเดิมๆ โดยไม่ปรับตัวได้ .."

เวลาที่เหนื่อยหรือท้อ..
ผู้ดูแลระบบหลายคนคงถามกับตัวเองว่าแล้วทำไมต้องเป็นเราด้วย(ว่ะ) ..
ตอบแบบให้กำลังใจตัวเอง เพราะงานนี้มันยาก ต้องเอาคนเก่ง อึด อย่างพวกเรามาทำไง..(ฮา)

แต่ถ้ามองในแง่ดี..
อย่างน้อย..เราจะได้มีเรืองสนุกๆ เอาไว้เล่าให้ลูกหลายฟังตอนแก่อีกเรื่องหนึ่งว่า..

ระบบไอทีของโรงพยาบาล พ่อ/แม่เป็นคนพัฒนามันมากับมือเชียวนะ.. ไม่ได้โม้!!