เมื่อสารสนเทศเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในความจำเป็น

คงต้องยอมรับเลยครับว่า "ระบบสารสนเทศ" เริ่มเป็นความจำเป็นไปแล้ว  ทั้งทางด้านชีวิตประจำวันและที่เกี่ยวกับงาน   วันนี้เป็นอีกวันที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้สอนใช้งานคอมพิวเตอร์เบื้องต้นให้กับหน่วยงาน "ซักฟอก-จ่ายกลาง" หน่วยงานนี้มีเจ้าหน้าที่ที่ค่อนข้าง ส.ว. แต่ด้วยหัวใจ ที่อยากพัฒนางานและพัฒนาตัวเอง  ผมได้เห็นความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าของพี่ๆเค้า ผมถึงกับต้องคาราวะในหัวใจที่เค้าให้ความสำคัญและสนใจความรู้ทางด้านคอมพิวเตอร์เป็นอย่างยิ่ง

ขั้นตอนที่ 1 ในวันนี้  เริ่มจากการแนะนำอุปกรณ์  ซึ่งต้องขออภัยพี่ๆเค้าด้วยครับ ที่อุปกรณ์เป็นคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค (ถ้าเป็น PC น่าจะง่ายกว่านี้เยอะ กริกริ)  ขั้นตอนนี้ก็ไม่ยากครับ เข้าใจง่าย แต่อะไรที่กล้วจำไม่ได้ก็จดครับ

ขั้นตอนที่ 2  เปิด-ปิดเครื่อง แนะนำโปรแกรมและวิธีใช้งานเบื้องต้น พร้อมให้ลองใช้งานในเมนูต่างๆของโปรแกรมวินโดวเองและของโปรแกรมอื่นๆ

หลังจากที่แนะนำการใช้งานแล้วพอหอมปากหอมคอ พี่เค้าก็ขอคีย์งานจริงเลย ผมก็ให้เริ่มเลยครับ การเรียนรู้จะเกิดผลดีคือการได้ลงมือทำ ผมได้รับคำหนึ่งคำจากพี่เค้า ผมได้ยินแล้วมีความสุขยังงัยไม่รู้ "คุณอี๊ด พี่จะทำเอง...พี่ต้องทำให้ได้" คำนี้ชื้นใจขึ้นมาเลยครับ ทำให้ความรู้สึกการเป็นผู้ให้ "มันมีความสุขจริงๆ" และทำให้อดคิดถึงคนที่เป็นต้นแบบ ที่เป็นทั้งผู้ให้ ผู้ให้คำปรึกษา และผู้ให้ความช่วยเหลือเรามาโดยตลอดไม่ได้  วันนี้มีเรื่องเล่าเท่านี้ ผมขอบันทึกคำนี้ไว้เตือนใจตัวเองนะครับ "การเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุด ต้องอยู่กับการเรียนรู้อยู่เสมอ"  โอกาสหน้าเจอกันครับ
         
                                                                                                          ขอบคุณทุกท่านมากครับ
เจ้าของบทความ : กิตติศักดิ์ พิงคะสาร