HOSxP รพ.อุบลรัตน์ : 14 มกราคม 55

14 มกราคม 2555

06.30 น. ผมขับรถเข้าไปเอาเครื่องเสียงที่โรงพยาบาลตั้งแต่หกโมงกว่าๆ อากาศกำลังเย็นสบายๆ ไปถึงโรงพยาบาลน้องๆขนอุปกรณ์รอวางกองไว้ด้านล่างเรียบร้อย ผมจึงรับหน้าที่เป็นพลขับรถตู้เพาะกล้าตาโขนน้อยขนลำโพงและอุปกรณ์ต่างๆไปที่ศาลาประชาคม ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานวันเด็กแห่งชาติในปีนี้..

ภาระกิจสำคัญ ก่อนเดินทางไปโรงพยาบาลอุบลรัตน์ คือ ต้องไปจัดงานวันเด็กแห่งชาติก่อน ซึ่งทีมงานของโรงพยาบาลโดยพี่อ๋อย เภสัชกรเป็นทีมหลักในการคิดรูปแบบการจัดงาน โดยมีผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลายมาร่วมแรงร่วมใจจัดงานให้กับเด็กๆ ทั้งเจ้าหน้าที่ นักศึกษา อาสาสมัคร รวมถึงหน่วยราชการต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นครู กสน. ธกส. ตำรวจ ทหาร ฯลฯ

ในงานมีของรางวัลชิ้นใหญ่ล่อใจเด็กๆ ไม่น้อยโดยเฉพาะรถจักรยาน ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นสีสันที่เด็กๆรอคอยลุ้นกันใหญ่ และตุ๊กตาน่ารักๆำสำหรับเด็กๆเป็นสีสันที่เรียกเสียงฮือฮาจากสาวน้อย..และผู้ปกครองที่รอลุ้นไปกับลูกหลาน

ปีนี้โชคดีรับวันเด็กครับ ตอนที่จับรางวัลรถจักรยานของ สจ.วิชิต พิธีกรอ่านชื่อ เด็กชายสิทธา สายบุญตั้ง ตัวลูกผมยังยืนงงๆ แต่พ่อแม่ส่งเสียงดีใจออกหน้าออกตา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันก็เพิ่งซื้อรถจักรยานคันใหม่สีเดียวกันให้เจ้าลูกชายคนเล็ก แหม..รู้แบบนี้รอซื้อหลังวันเด็กท่าจะดี ฮิ้วว..

::ด.ช.สิทธา สายบุญตั้ง กับคุณครู

10.30น.

เจษฎาโทรมาบอกว่าตอนนี้รออยู่ที่โลตัส ผมแจ้งกับอาร์มและทีมงานว่าจะต้องเดินทางไปที่โรงพยาบาลอุบลรัตน์แล้วจึงส่งไม้ต่อให้น้องๆช่วยดูแลงาน และกำชับเรื่องการเก็บของให้เรียบร้อย ก่อนที่จะกลับไปเอาสัมภาระที่บ้าน และแวะไปรับเจษที่หน้าโรงพยาบาล..

ขับรถเลยภูเรือไปจนถึงจุดแวะซื้อของฝาก หลังจากเลือกของขึ้นรถเรียบร้อย พอจะจ่ายตังค์คลำหากระเป๋าสตางค์สีดำไม่เจอ ดีว่ายังมีเงินอื่นติดตัวอยู่พอจ่ายค่าของ ขับรถไปก็ยังสองจิตสองใจว่าจะเอายังไงดี เพราะไม่มีใบขับขี่ถามเจ้าเจษว่ามีหรือเปล่า คำตอบคือไม่ ทำให้ผมต้องตัดสินใจขับรถย้อนกลับไปบ้านกว่า 38 กม. 

ก่อนถึงเมืองเลยแวะซื้อของสัปรดของฝากทีมงาน และรับต๋อย (สมิง ศรีบุตตา:แอดมิน รพ.จิตเวชเลยฯ) ที่หน้า รพ.เลย  เติมน้ำมันรถและน้ำมันคนที่ปั้ม ปตท.และรับเอ๋น้อย(สุพิมล คำยิ่ง :แอดมิน รพ.เลย)ที่ สสจ.เลย เป้าหมายระยะใกล้คือ รพ.เอราวัณ จุดนัดพบกับอาร์ท (ธรรมรักษ์ ถิ่นฐาน แอดมิน รพ.ภูหลวง)

เดิมทีตั้งใจว่าจะแวะกินเหลาจั๊บที่เอราวัณ แต่เนื่องจากร้านปิดทำให้ต้องปล่อยให้ท้องร้องจ๊อกๆ ไปจนถึงปั้ม ปตท.ก่อนถึง อ.นากลาง  คงเป็นเพราะหิวมาทำให้แต่ละคนเปิ้ลกันคนละ 2 จาน ยกเว้นเจษที่ดูเหมือนว่าจะรักษาหุ่นมาตรฐานขอกินแค่จานเดียว..

ถึงโรงพยาบาลอุบลรัตน์ เจออุ้มกับจิ๊กที่ล่วงหน้ามาถึงก่อนเมื่อตอนบ่ายสอง พร้อมกับเิริ่มเปิดโรงงานอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ขนาดย่อม แบบไม่ยอมเอางานนี้ไปกองให้ใคร คนเดียวเหมาะ 8 ตัวรวด..

จิ๊ก..สาว(ตัว)ใหญ่ก็ไม่ยอมน้อยหน้า กำลังวุ่นวายลงโปรแกรมกับโน๊ตบุ๊คใหม่หลายตัว พื้นเพจิ๊กมาจากสายงานทันตาภิบาล แต่ตอนนี้ผันตัวเองมาอยู่งานคอมพิวเตอร์กับอุ้มเต็มตัว และเป็นคนเขียนคู่มือทันตกรรมที่ผมคิดว่า เป็นกูรูทางด้านงานทันตกรรมตัวจริง

เนื่องจากว่าเวลามีไม่มาก เราจึงแบ่งงานกันทำตามความถนัด ผม สมิง เจษไปจัดการที่ OPD ซึ่งเป็นจุดสำคัญ ส่วนเอ๋น้อย จัดการ Server และระบบเครือข่าย อาร์ทช่วยงานทางอุ้มกับจิ๊ก

ทีม รพ.อุบลรัตน์ ไม่ว่าจะเป็นพี่พรรณ แบงค์ แน๊ทและตงตง ช่วยในการติดต่อประสานงานและอำนวยความสะดวกให้กับทีมงานๆ ในการเข้าไปติดตั้งอุปกรณ์ที่ฝ่ายงานต่างๆ

โรงพยาบาลอุบลรัตน์ เริ่มใช้ HOSxP ในการส่งตรวจมาประมาณ 1 สัปดาห์แล้ว  โดยยังคงแนวทางการทำงานแบบเดิม คือ ห้องบัตรส่งตรวจ พิมพ์ใบสั่งยา และนอกนั้นยังเขียนกันตามปกติ.. ส่วนห้องยาพิมพ์สติกเกอร์ยาจากโปรแกรมเดิม ก่อนหน้านี้เคยพยายามรีโมทมาเซตพรินเตอร์ฉลากยา แต่ไม่ประสบความสำเร็จทำให้งานนี้ต้องมอบหมายให้เจษทำหน้าี่ที่ติดตั้งและทดสอบความเรียบร้อยให้ห้องยา

ช่วงเย็นนง เจ้าแม่ OPD จาก รพ.หัวตะพานตามมาสมทบเป็นรายสุดท้ายของวันนี้ มื้อค่ำพี่พรรณพากินข้าวที่ร้านหน้าโรงพยาบาล

:: มื้อค่ำของทีมงาน

หลังจากท้องอิ่ม กองทัพก็เริ่มเดินทางทำภาระกิจ เพราะเหลือเวลาไม่มากสำหรับการเตรียมทุกอย่างให้พร้อม ในระหว่างที่ทำงานมีเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเข้ามาพูดคุยด้วยอย่างเป็นกันเอง 

ห้องยาดูเหมือนว่าจะมีสาวสาวถูกใจสองหนุ่มทำให้เจษ และสมิงตั้งใจทำ(นาน)เป็นพิเศษ  เวลาแต่ละนาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม้จะจำกัดด้วยเวลาแต่ทีมงานทุกคนทำกันแบบมืออาชีพ ทำให้เนื้องานมีความคืบหน้าไปค่อนข้างมาก..

ในพื้นที่บางจุดต้องช่วยกันคิดว่าจะจัด FLOW การทำงานอย่างไร โดยเฉพาะจุดที่ OPD ซึ่งมีพื้นที่ไม่กว้างมากนัก  ซึ่งจากการจัดแบบเดิมดูแล้วไม่น่าจะสะดวกสบายสำหรับการเข้ามาใช้บริการมากนัก แต่ก็พยายามทำในส่วนที่ทำได้ เืพื่อให้เกิดผลกระทบกับการทำงานของเจ้าหน้าที่น้อยที่สุด

เห็นน้องๆมาช่วยกันแบบนี้ ดีใจจนหายเหนื่่อยเลยครับต่างคนต่างมาด้วยใจ สำหรับผมนี่คือนิมิตหมายที่ดีสำหรับการรวมตัวกันของ แอดมิน แต่ละคนซึ่งได้มาร่วมกัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์การทำงาน.. ซึ่งแต่ละคนก็มีความรู้ ความถนัดและมีฝีมือดีกันคนละด้าน แต่เมื่อมารวมกันทำงานโดยใช้ศักยภาพที่มีของตนเอง นี่คืองานที่มี"คุณค่า..และมีความหมายสำหรับหลายคน

ณ ตอนนี้ผมเชื่อว่างานพัฒนาระบบสารสนเทศของโรงพยาบาลอุบลรัตน์ ไม่ใช่แค่งานของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเท่านั้น แต่เป็นงานของโรงพยาบาลที่พวกเราทุกคนร่วมเป็นเจ้าของ..

พวกเราปิดงานหลังจากที่เข็มยาวและเข็มสั้นของนาฬิกาเดินผ่านเลข 12 ไปมากโข.. ถึงเวลาที่ต้องหลับนอนกันเสียที..เพื่อพักเอาแรงไว้ทำต่อในวันพรุ่งนี้

::ความสุขของอุ้ม..

ภาพเก็บตก..สีสันวันเสาร์

:: มิตรภาพใหม่

:: งานแค่นี้จิ๊บๆ

:: เทพเจษมาเอง สติกเกอร์ไม่ออกให้รู้ไป

:: พูดคุยแลกเปลี่ยนกับทีมงาน

:: พี่สอนน้อง

:: หนักเอา เบาก็สู้