ฝันไม่ไกล ไปแค่วันต่อวัน..

Free Hugs เป็นหนึ่งในบรรดาคลิปวิดิโอที่ผมเก็บสะสมไว้ แม้จะเคยดูมาแล้วหลายครั้ง แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ทุกครั้งที่เปิดดู. จุดเริ่มต้นของ Free Hugs ถ้าใครเคยเข้าไปอ่านประวัติคงพอจะทราบว่า ยอดชายนายฆวน มานน์" ผู้เริ่มต้นตำนานกอดฟรี ให้กับผู้คนทั่วไปที่ไม่รู้จัก ความคิดที่นี้เริ่มต้นจากตัวเขาเองเดินทางมาถึงสนามบิน เห็นผู้โดยสารคนอื่นๆ ตามมารอรับเพื่อน ญาติ ครอบครัว ยิ้มและโอบกอดกัน แต่ตัวเขาเองกลับไม่มีใครมารอรับ ทำให้เขาอยากจะมีใครสักคนมาคอยเขากลับมา ยิ้มให้เขา และกอดเขาบ้าง..

เขาจึงหาการ์ดบอร์ดเขียนคำว่า "Free Hugs" ทั้ง 2 ด้าน สองมือชูป้ายเดินผ่านท่ามกลางผู้คนมากมาย หลายคนเริ่มมองมาที่ตัวเขา เวลาผ่านไปกว่า 15 นาที มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาบอกเขาว่า "เมื่อเช้านี้สุนัขของฉันเพิ่งตาย เช้านั้นครบรอบวันเสียชีวิตของลูกสาวคนเดียวที่จากไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉันรู้สึกเหงา และโดดเดี่ยว.." ฆวนคุกเข่าลงและกอดหญิงสาวคนนั้น หลังจากนั้นทั้งสองก็ยิ้มให้กันและเดินจากกันไป...

แรงบันดาลใจ..

เคยมีคนถามผมว่าไปช่วยขึ้นระบบ HOSxP ให้ รพ.เลย จะไหวเหรอ  ผมตอบสั้นๆว่า "ไม่รู้เหมือนกัน เพราะยังไม่เคยลองทำดู .." โรงพยาบาลใหญ่ คนเยอะ ระบบงานซับซ้อนกว่ามาก แต่ถ้าถามว่าความยากจะมากกว่าที่เคยทำให้โรงพยาบาลชุมชนไหม๊  ผมมองว่าในส่วนของขั้นตอนการทำงาน ความยากง่ายใกล้เคียงกัน สิ่งที่แตกต่างมีเพียงเรื่องของเวลาและการสื่อสารกับคนในองค์กรที่ต้องการมากกว่าเท่านั้นเอง..

ผมเคยใช้บริการที่โรงพยาบาลเลย 2 ครั้ง ครั้งแรกเมื่อตอนพาภรรยามาผ่าคลอดลูกชายคนที่ 2 และครั้งล่าสุดเมื่อเดือนกันยายนปีนี้ คุณยายผมถูกส่งต่อมา Admit และสิ้นลมอย่างสงบที่นี่.. ระหว่างที่เป็นญาติผู้ป่วย ทำให้มีโอกาสเดินสำรวจ ดูบรรยากาศการทำงานของโรงพยาบาลทั่วไป  มีหลายอย่างที่ผมคิดว่าเป็นโอกาสพัฒนาโดยใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าทั้งผู้ให้และผู้รับบริการ..

การเข้ามาอาสาร่วมพัฒนาระบบสารสนเทศของโรงพยาบาลเลย เป็นจุดเริ่มต้นของกลุ่มคนโนเนมเล็กๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก แต่ ณ วันนี้พวกเรากำลังจะสร้างสิ่งที่เป็นประวัติศาสตร์การพัฒนาระบบสารสนเทศของโรงพยาบาลจังหวัดเลย ...ด้วยแนวคิดพื้นฐานที่ว่า ยืดหยุ่น พัฒนา และพึ่งพาตนเอง..

เหมือนจะคิดใหญ่  ฝันไกล..
แต่เปล่าเลยครับ ไม่ได้คิดอะไรไปไกลขนาดนั้น
แค่..คิด และฝันไปวันๆ เท่านั้นเอง